Kasapzade olarak ta anılır. Sinop’ta doğmuştur. Baldırzade Rumeli’de doğduğunu yazar. Ancak, Bursa’yı ikinci vatan seçtiği için daha çok Bursalı olarak anılır. Künyesi Hazik Ömer Şifai ibni Şeyh Hasan Efendi’dir. Babasının adı Abbas Efendi olarak ta geçen Ömer aynı kişidir. Konya’da Bursa’ya gelip yerleşmiştir. Bir Yahudi’den hekimliği öğrenmiştir. Tıp öğrenmek için Avrupa’ya gitmiştir. Yenikapı Mevlevihanesi’ne girip çilesini çektikten sonra tıp ile ilgilenen Ömer Şifai, bir süre Yıldırım Darüş’şifa’sında başhekimlik yapmıştır. 1155/1742 veya 1159/1746 yılında Bursa’da yaşamını yitirmiştir. Gömütü, Bursa Mevlevihanesi karşısındaki kümbetin kıble yönündeydi. Gömüt taşının yabancılar tarafından konulduğuna ilişkin söylentiler vardır. Ramiz’e göre şiirler de yazan Şifai, şiirlerinde Bursalı Tabib veya Şifai mahlası kullanmıştır. Mezar taşında şu yazar: “Merhum ve Mağfurla tabib hazik ve lokman-ı zaman Bursavi Ömer Efendi. 1155”
Tıp alanında çok sayıda kitabı bulunan yazarın Latinceden çevirdiği Tabib-i Cedid-i Kimyai (Süleymaniye Ktp. Hacı Mahmud, no. 5553) adlı Türkçe kitabının dışında, (Bu kitap Cevherü’l-Ferid fi Tıbbi’l-Cedid, Minhacetü’l-Şifai fi Tıbbi’l-Kimya adlarıyla da anılmıştır. (Bursa YABEK G.5296) Müfredatü’t-Tıp Minhac, (Süleymaniye Bağdatlı Vehbi ktp. no.2230-Arapça) Mürşidü’l-Muhtar fi ilmi’l-Esrar (Süleymaniye Ktp. Halet Ef. no.753-Türkçe) ile Mir’atü’s-Sefa, Hülasetü’l-Ebdan (07 Tekeli 920, n.3837) adlı kitapları vardır. Kepecioğlu 10 kitabı ile iki çevirisi bulunduğunu yazar.
(BURSALI TAHİR III, s. 228; RAMİZ, s. 150; KÜTÜK IV, s. 5,6; SİCİLİ OSMANİ III. s. 151; KOYUNLUOĞLU, s. 210; E. Kahya Ömer Şifai, ?s. 171-195; O. Ş. Uludağ, Tarih ve Edebiyat mecmuası, İst. 1982, s. 35; MİRAT-I BURSA, s. 15; GÜLZAR-I SULHEYA, s. 200)
