Asıl adı Abdülcelil’dir. 1487 yılında İran’da doğan şair, Sultan II. Bayezıd dönemi şairlerindendir. Sonra Bursa’ya yerleşmiştir. İznikli Celili’den ayırmak için Bursalı Celili veya Hamidi-i Acem olarak anılmıştır. İran’dan geldiği için Acem lakabını almıştır. Muradiye Medresesi'nde müderislik yaptı. Bursalı Tahir ve Güldeste’de şairin Hamdizade olarak tanındığını yazar. Çağdaşı olan Ahi ile sohbetlere katılmıştır. Bursa’da 977/1569 yılında yaşamını yitirmiştir.
Şairin birçok kitabı vardır. Hamse, (Bibliotheque Nationale; Les manus Turc, n.364, ) Hüsrev ü Şirin, (Ank. Ünv. DTCF. Ktp. n.44.923) Leyla vü Mecnun, (Bibliotheque Nationale; Les manus Turc, n.364, s. 64-128) Gül-i Şadberk-i Bi har, (Bibliotheque Nationale; Les manus Turc, n.364, s. 3-86) Hecrname (Bibliotheque Nationale; Les manus Turc, n.364, s. 108-121) ve Mehekname (Bibliotheque Nationale; Les manus Turc, n.364, yazmanın sayfa kenarlarında yer alır) adlı mesnevileri vardır. Yazarın ayrıca Şehname çevirisi ile Yusuf ile Züleyha (A.S. Levend’in özel kütp.var) adlı mesnevisi vardır. Şairin bir de mükemmel Divan’ı vardır. (Bibliotheque Nationale; Les manus Turc, n.364, s. 5-89) Şairin şiirlerinden bir ikiliği şöyledir;
“Yine bir güzel sevdi gönül, parası çok
Rüşte-i zülfüne bağlı yeler, avaresi çok”
(HASAN ÇELEBİ I s. 259; LATİFİ, s. 143; SEHİBEY, s. 114?; GÜLDESTE, s. 454; AŞIK ÇELEBİ, s. 65?; AHDİ, s. 71; KÜNHÜ’L-AHBAR, s. 155, 203; BURSALI TAHİR II, s. 70; ZÜBDETÜ’L-VEKAİ, s. 172; NÜZHET III, s. 955, II, 948; KAMUSU’L-ALAM III, s. 1829; KÜTÜK I, s. 314; HAMMER VI-1786, 1940; EVLİYA ÇELEBİ I, s. 233; SİCİLİ OSMANİ II, s. 81; İ.Ünver, Hamidi’nin Türkçe Şiirleri, T.D.VI/ı 1974, s. 197; H. Ayan, Hamidizade Celili, TKA, XVII-XXI/1-2(1983)s. 15-45; H. Ayan, Hamidizade Celili’nin Leyla vü Mecnun’u, TDA, sy.27,(1983)s. 67-93; H. Ayan, Celili’nin Meheknamesi, EFAD, sy.14, (1986)s. 155-173; Z.Bakırcıoğlu, Celili Hamidizade, TDEA, II, s. 31-32)
